Franciszek Ksawery Malinowski

Był synem Franciszka Malinowskiego, burmistrza Golubia, i Doroty z domu Behm.

Edukację rozpoczął w szkole bernardynów w Skępem, a stamtąd wysłano go na praktykę do apteki. Malinowski porzucił jednak to zajęcie. Kontynuował nauki w szkołach w Żurominie, Płocku oraz Gimnazjum Pijarów w Warszawie. Po śmierci ojca wstąpił do seminarium duchownego, a w 1838 r. został wyświęcony na księdza.

Po wybuchu powstania listopadowego przerwał nauki w seminarium duchownym i zaciągnął się do oddziałów powstańczych. Gdy otrzymał święcenia kapłańskie, został proboszczem w Wałdowie. Tam rozpoczął działalność społeczną, w ramach której m.in. wspólnie z innymi osobami zainicjował powstanie Towarzystwa Pomocy Naukowej w Prusach Zachodnich i Towarzystwa Rolniczego. Poza aktywnością obywatelską i duszpasterską F. Malinowski zajmował się również pracą naukową w zakresie lingwistyki. Opublikował kilka dzieł z tego zakresu, poświęconych m.in. fonetyce. Jego największym osiągnięciem na tym polu była Krytyczno-porównawcza gramatyka języka polskiego z dzisiejszego stanowiska lingwistyki porównawczej (1869–1870).

• Juliusz Bardach, Malinowski Franciszek Ksawery, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 19, Wrocław 1974, s. 338–340.