Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
Sty/1675
Grammatica Polono-Italica abo sposob łacny nauczenia się włoskiego języka krotko, gruntownie, choćby też i bez dyrekcyjej nauczyciela ku pożytkowi Narodu Polskiego z rożnych przedniejszych grammatykow z pilnością wygotowany
Porównaj z innymi dziełami
W. Górecki, Kraków 1675, jęz. polski strona w kompendium Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego
Cytaty według działów 795 cytatów
- Dedykacja 1 cytat [7]–[9]
- Do czytelnika 11 cytatów [10]–[11]
- O literách włoskich i wymowieniu ich 194 cytaty 1–30
- O imieniu i jegoż przypadkach 475 cytatów 31–196
- De syntaxi, abo o złączeniu słów 114 cytatów 196–225
Hasła
- ablativus essentialis łac.
- ablativus instrumentalis łac.
- absolutè | absolute łac.
- accentus (diakryt) łac.
- accidens łac.
- activa łac.
- adiectivum łac.
- adiectivum indeclinabile łac.
- adverbia affirmandi łac.
- adverbia comparandi łac.
- adverbia conclusivae łac.
- adverbia demonstrandi łac.
- adverbia dubitandi łac.
- adverbia eligendi łac.
- adverbia futuri łac.
- adverbia gestus łac.
- adverbia hortandi łac.
- adverbia intendendi łac.
- adverbia interrogandi łac.
- adverbia invocandi łac.
- adverbia laudandi łac.
- adverbia mediocritatem łac.
- adverbia negandi łac.
- adverbia numeri łac.
- adverbia ordinis łac.
- adverbia praeteriti łac.
- adverbia qualitatis łac.
- adverbia quantitatis łac.
- adverbia similitudinis łac.
- adverbia situs łac.
- adverbia temporis praesentis łac.
- adverbia vocandi łac.
- adverbialiter łac.
- adverbium | adverbia łac.
- adverbium loci łac.
- adverbium tempus indefinitus łac.
- akcent (wzmocnienie sylaby)
- akcent (diakryt)
- anomala łac.
- anomala composita łac.
- anomala simplicia łac.
- anomalia łac.
- aphaeresis łac.
- ápostrof
- apostrofá
- apostrophus łac.
- articulus łac.
- articulus finitus łac.
- articulus indefinitus łac.
- articulus infinitus łac.
- artykuł | ártykuł (rodzajnik; część mowy)
- ártykuł doskonáły
- artykuł nieokreślony (indefinitus)
- artykuł nieskończony
- artykuł skończony
- augmentativa łac.
- brzmienie (sposób wymawiania, dźwięk)
- casus łac.
- casus ablativus | A. łac.
- casus accusativus | A. łac.
- casus dativus | D. łac.
- casus genitivus | G. łac.
- causales łac.
- cieniej (miękko)
- cienkość
- collectiva łac.
- comma łac.
- comparatio (stopniowanie) łac.
- comparatio irregularis łac.
- comparatio regularis łac.
- comparativa łac.
- comparativus | Comp: łac.
- composita łac.
- conditionales łac.
- coniugatie | coniugátia | koniugácye
- coniugatio łac.
- coniunctio (spójnik) łac.
- coniunctio adversativa łac.
- coniunctio concessiva łac.
- coniunctio disiunctiva łac.
- coniunctio reiectiva łac.
- coniunctivus | Coniunct: łac.
- consonantes | consonans łac.
- copulativa | collectiva łac.
- cudzoziemskie języki
- czás niedoskonáły przeszły
- czás nieskończony
- czas prosty teraźniejszy
- czas przesły prosty
- czas przeszły doskonały (dokonany)
- czás przyszły | przyszły czás (futurum)
- czas przyszły pokázujący
- czas skończony
- czás teráźniejszy (praesens)
- czás więcej niż doskonáły
- czás więcej niż doskonáły przypadkowi podległy
- czás więcej niż doskonáły z wárunkiem
- czasy | czás
- cząstka | cząstká (morfem gram., partykuła)
- cząstká mowy
- cząstka namiestnictwa
- cząstka przecząca
- część mowy
- czwarta coniugácia | czwarta coniugátia
- czwarta coniugatio pol., łac.
- decl: tertiae łac.
- declinacye | deklinacyja | declinátia
- declinatio łac.
- demonstrativa | pronomen demonstrativum łac.
- diminutiva łac.
- diphtongus łac.
- dispositio vocum łac.
- distributiva łac.
- długie a
- długie ē
- dwoje cc
- dykcyjonarz
- dyskurs
- exceptivae łac.
- figura grammatica łac.
- formować
- formula łac.
- futurum | Fut. | Futur. łac.
- genus łac.
- genus (o czasowniku) łac.
- gerundium pol., łac.
- gradus łac.
- grecki
- idiotismos gr.
- imię (nazwa, część mowy)
- imię istotne | imioná istotne | istotne | istotne imię
- imię názywájące
- imiona miast
- imiona miasteczek
- imioná nagánę lub wzgárdę znáczące
- Imiona od istotnych pochodzące
- imioná od przydatnych pochodzące
- imiona przyczynienie znaczące
- Imioná przyczynienie znáczące
- imiona przydatne | przydátne imię | imioná przydátne | przydatne
- imioná przydátne rożność znaczące
- imioná przydátne znáczące chciwość
- imioná przydátne znáczące pámiętánie
- imioná przydátne znáczące wiádomość
- imiona przyłożone
- imiona własne | imiona własne cesarstw | imiona własne krolestw | imioná własne xięstw | imioná własne
- imioná własne ludzi
- imioná własne miast
- imiona wsi
- imperativa łac.
- imperativus | Imperat. łac.
- imperfectum | Imperf. łac.
- imperfectum conditionale łac.
- imperfectum fortuitum łac.
- imperfectum primum | Imperf: 1. łac.
- imperfectum secundum | Imperf: 2. łac.
- incomparabilis łac.
- indicativus | indicativus modus | Indicat. łac.
- infinitiva verborum | inifinitivus verborum | infinitivis verborum łac.
- infinitivus łac.
- infinitivus łac.
- interiectio (wykrzyknik) łac.
- interiekcia
- irregularia łac.
- irregulariter łac.
- istotny spadek
- język
- koniec słowá (wyrazu, słowa, rzeczenia)
- konsona
- konsonans | consonans | konsonáns
- konsonant | konsonans | consonant
- kończenie (zakończenie)
- krotkie ë
- krotko
- krotkość | (--)
- l' apostrophata łac., wł.
- liczba | licba
- liczby (liczebnik)
- liczby podzielające
- liczby porządkowe | porządkowa liczba
- liczby przednie
- liczby złączające
- literá (głoska)
- literá wyrzucona
- litery | literá (znak alfabetu)
- litery cienkie
- litery rube
- litery same przez się brzmiące | sáme przez się brzmiące
- littera (litera a. głoska) łac.
- łáciński
- łączyć
- máła liczba
- męski | rodzaj męski | męski rodzaj
- miązszość
- miejscá okoliczność | okoliczność miejscá
- modus łac.
- modus finitus łac.
- modus infinitus łac.
- modus optativus łac.
- monosyllaba łac.
- motio łac.
- mowa (skład słów)
- mowá (sposób mówienia, wymowa, język mówiony)
- mowa potwierdzająca
- mowa przecząca
- mowa pytająca potwierdzająca
- mowa pytająca przecząca
- mowa twierdząca
- mutatio łac.
- mutatio (motio) łac.
- namiestnictwa osiadłość znáczące | namiestnictwa osiádłość znaczące
- namiestnictwa osobiste | namiestnictwo osobiste
- namiestnictwa osoby znáczące
- namiestnictwa pokazujące
- namiestnictwa pytające | namiestnictwo pytające
- namiestnictwo | námiestnictwo
- namiestnictwo nieskończone
- namiestnictwo powtarzające
- namiestnictwo przypominające
- namiestnictwo skończone
- narząd mowny, narządy mowne
- nástępowáć po
- náznáczony
- negativum łac.
- neutra łac.
- neutrum | genus neutrum (rodzaj nijaki) łac.
- nieme (spółgłoska)
- niemiecki
- nieográniczone imiona
- nieograniczony czas
- nieográniczony sposob | sposob nieográniczony
- nieprawość
- nomen łac.
- nomen apellativum łac.
- nomina heteroclita łac.
- nominativus | N. łac.
- nota (znamię)
- notificativae łac.
- numeralia cardinalia łac.
- numeralis łac.
- numerus łac.
- obiecádlo
- obracać się
- odmiána (wymiana/zmiana, nowa forma)
- odmiana liter (liter)
- odmieniać (wymiana głosek/sylab)
- odmieniać się
- odrzucić | odrzucać
- okoliczności
- okoliczności czásu
- omyłká
- opuścić
- ordinalia łac.
- ortográfia (zasady pisowni i wymowy)
- osoby (gramatyczna)
- ostátna syllábá | ostátniej syllába | ostatnia syllaba
- ostátne wokáły | ostatny wokał
- ostatnia wokala
- pars orationis łac.
- Part: Passi. | Part: Pass. łac.
- participia activa łac.
- participialiter łac.
- participium | Part: łac.
- particula (ogólne: cząstka, o zaimku się, słówko, wyrażenie) łac.
- partykuła | pártykułá (cząstka, słówko bez samodzielnego znaczenia)
- perfectum compositum | Perf. C. | Perf: Comp: łac.
- perfectum simplex | Perf: Sim. | Perf: S. łac.
- period (zdanie złożone, wypowiedź)
- persona łac.
- personalia | pronomen personale łac.
- pierwsza coniugátia | pierwsza coniugatia
- pierwsza coniugatio pol., łac.
- pierwsza deklinácyja
- pierwsza osobá
- pierwsza syllaba
- pluralis | plur. łac.
- plusquam perfectum | plusquam perf. | Plusquamperf. łac.
- plusquam perfectum conditionale łac.
- plusquam perfectum fortuitum łac.
- plusquamperfectum primum | Plusquam perf: 1. | Plusquamperf. 1. łac.
- plusquamperfectum secundum | Plusquam perf: 2. | Plusquamperf. 2. łac.
- pochodzić z
- początek (nagłos)
- początek (etymologia)
- positivus | Positivo łac.
- pospolita mowa
- pospolite imię | imię pospolite
- praepositio | praepos. łac.
- praesens | praes. łac.
- praet: pass. łac.
- praeteritum perfectum | Praet. perf. łac.
- praeteritum plusquamperfectum primum łac.
- praeteritum plusquamperfectum secundum łac.
- prepozycya | praepozycia | praeposicia
- prima coniugatio łac.
- prima declinatio łac.
- pronomen łac.
- pronomen finitum łac.
- pronomen finitum łac.
- pronomen infinitum łac.
- pronomen interrogativum | interrogativa łac.
- pronomen przypominájące pol., łac.
- pronomen reciprocum łac.
- pronomina possessiva | pronomina possesiva łac.
- pronominum relativum | pronomina relativa łac.
- pronuncjacyja
- proste bezpráwne słowá
- proste i
- przedłużnie
- przełożenie (praepositio)
- przełożony (dodany)
- przemianá (deklinacja)
- przemiána (mocja)
- przemiana syllab
- przemieniać | przemieniać się | przemienić
- przesły niedoskonały wtory czas
- przeszły bárzo doskonały
- przeszły doskonáły prosty | czas prosty przeszły
- przeszły doskonały złozony | przeszły doskonały złożony czas
- przeszły niedoskonały przypadkowi podległy
- przeszły niedoskonały trefunkowy
- przeszły niedoskonały z jakimśi wárunkiem
- przewłocznie
- przewłoka sylláby | (―) | przewłoka sylaby
- przewyższájący
- przodkując | przodkowáć | przodkować
- przyczyniać
- przydać
- przydanie
- przydłuższy głos
- przykładać
- przykładanie
- przyłączenie (adiunctio)
- przyłączyć
- przymiot (kategoria gram.)
- przyrownájący | przyrownájący stopień | przyrównający
- przyrownający stopień
- przyrownanie
- przyrownánie práwe
- przysłowia czásu przeszłego
- przysłowia czásu przyszłego
- przysłowia czásu teraźniejszego
- przysłowia dokończające
- przysłowia ktore znáczą zgromádzenie ábo rozerwánie
- przysłowia miárę znáczące
- przysłowia nápominánia
- przysłowia obierania
- przysłowia pochwalania
- przysłowia podobieństwo znáczące
- przysłowia pokazujące
- przysłowia położenia
- przysłowia porządku
- przysłowia przeczące
- przysłowia przyczyn
- przysłowia przyczynienie znáczące
- przysłowia pytające
- przysłowia pytájące
- przysłowia rownánia
- przysłowia twierdzące
- przysłowia wątpienia
- przysłowia wielkość znáczące
- przysłowia wołánia
- przysłowia wzywania
- przysłowia znáczące jakowość i sposób
- przysłowie (proverbium, adagium)
- przysłowie (przysłówek)
- przysłowie czásu niedoskonáłego
- przysłowie miárę opisujące
- przysłowie proste
- przysłowie złączone
- przysłówia liczby
- przywłasczać (przybierać)
- pytanie (o zdaniu)
- quarta coniugatio łac.
- reciproca | verbum reciprocum łac.
- relative łac.
- restrictivae łac.
- rodzaj (gramatyczny)
- rodzaj białogłowski | białogłowski rodzaj
- rodzaj niewieści | niewieści rodzaj
- rodzaj oddzielny
- rodzony spadek
- rozkazujący czas
- rozłożenie słów
- rożność
- rubo
- rubość (o spółgłosce)
- secunda coniugatio łac.
- secunda declinatio łac.
- sie zgadzać
- się kończyć | kończące się
- się przekładać | przekładać sie | przekładać | sie przekładać | przekładać się
- się przyrownywać
- się staczać | staczany
- signum (znak ogólnie) łac.
- simplicia łac.
- Singularis | Sing | numerus singularis łac.
- skończenie
- słowá bezpráwne złączone
- słowá sposobu nieográniczonego
- słowiáński (prasłowiański)
- słowo (wyraz)
- słowo (czasownik)
- słowo activum pol., łac.
- słowo bezprawne | bezprawne słowo
- słowo czyniące
- słowo istotne
- słowo nieosobiste
- słowo nieosobiste oddzielne
- słowo nieosobiste przyjmujące
- słowo osobiste (czasownik)
- słowo passivum pol., łac.
- słowo pomocne | słowo pomoczne | pomocne słowo
- słowo przyjmujące
- słowo skutek wyrażające
- spadek dający | dający spadek
- spadek dawájący
- spadek mianujący
- spadek odbierający | odbierájący spadek | odbierający spadek
- spadek oskarzający | oskarzający spadek
- spadek prosty (odmiana przez osoby)
- spadek rodzący | rodzący spadek
- spadek rozłącający
- spadek wołájący
- spadek wzywájący
- spadki
- społbrzmiące
- sposob pokazujący
- sposob życzący
- sposoby (tryb)
- sposób nieskończony | nieskończony sposób
- sposób ográniczony
- sposób przyłączający | sposób przyłącający | przyłączájący
- sposób rozkazujący | rozkazujący sposób
- sposób skończony
- sprzężone litery
- staczanie | staczánie (deklinacja)
- stáczánie | staczánie (koniugacja)
- stawiać się
- stopień nieporownány
- stopnie
- substantive łac.
- substantivum łac.
- superlativus | super: łac.
- supinum łac.
- supinum pol., łac.
- syllaba łac.
- syllaba | syllábá (głoski, litery)
- syntaxis łac.
- syntaxis adverbiorum łac.
- syntaxis articulorum łac.
- syntaxis coniunctionum łac.
- syntaxis interiectionum łac.
- syntaxis nominum łac.
- syntaxis praepositionum łac.
- syntaxis pronominum łac.
- syntaxis verborum łac.
- śrzodek | środek słowá
- tchnienie
- tempus łac.
- terminacyja
- tertia coniugatio łac.
- triphtongus łac.
- trzecia coniugatio pol., łac.
- trzecia deklinácyja
- trzecia koniugacyja
- trzecia osoba
- turecki
- u trojákie
- ucinać | ucináć | ucięty
- uczestnictwa | uczęstnictwo
- ukazujący sposób
- umniejszać
- usta
- ustáwá | ustáwy
- używánie
- verba auxiliaria | verbum auxiliare | verbum aux. łac.
- verbis anomalis | anomalum łac.
- verbum (czasownik) łac.
- verbum impersonale łac.
- verbum impersonale neutrum | impersonale neutrum łac.
- verbum impersonale passivum | impersonale passivum łac.
- verbum passivum | passiva łac.
- verbum personalum łac.
- vituperativa łac.
- vocalis łac.
- vocativus łac.
- wielka liczba
- wizerunek
- własne słowa (rodzime)
- własność słowá (sens)
- włoski język
- wokala
- wokała
- wokały | wokał
- wokały cienkie
- wokały miąsze | miąższe wokały
- wokały rubsze
- wokały subtelne
- wtora coniugátia
- wtora coniugatio pol., łac.
- wtora osoba
- wtora persona
- wtrącenie (wykrzyknik)
- wtrącenie dziękujące P. Bogu
- wtrącenie gniewające sie
- wtrącenie grożące
- wtrącenie karzące
- wtrącenie kołaczące
- wtrącenie lámentujące
- wtrącenie milczenie nakazujące
- wtrącenie obrzydzające
- wtrącenie odpráwujące
- wtrącenie podziwienia wyrażające
- wtrącenie poznájące oszukánie
- wtrącenie śmiejące się
- wtrącenie wołájące
- wtrącenie wołające na gwałt
- wtrącenie wyśmiewájące
- wtrącenie wzgardzające
- wymawiać | wymowić | wymawiáć sie
- wymowa (artykulacja)
- wymowa (krasomówstwo)
- wymowienie
- wyrzeczenie
- zaczynać sie | się zaczynać
- złączáć (koniugować)
- złączać | się złączać
- złączánie (spójnik)
- złączanie odrzuczające
- złączanie oznajmujące
- złączanie przeciwne
- złączanie przyrownywające
- złączanie rozłączające
- złączánie słow | złączanie (coniugatio)
- złączanie ścieśniájące
- złączanie warunkowe
- złączanie wyjmujące
- złączanie złączające
- złączenie (koniugacja)
- złączenie (pisownia łączna)
- złączenie (składnia)
- złączenie artykułow
- złączenie imion
- złączenie namiestnictw
- złączenie praepozyciy
- złączenie przysłow
- złączenie słow
- złączony (łączyć)
- zmniejszać
- znáczenie
- znaczyć
- znak (diakryt)
- zrastać się
- zwyczaj
- zwyczaj powszechny
- żydowski
- żydowski
Wykorzystane źródła:
W przedmowie Adam Styla zapewniał, że korzystał z wcześniejszych gramatyk, ale nie podał tytułu żadnej z nich: „zebrałem ják najkrocej z roznych Auctorow á bárziej z doświádczęnia” („Do czytelnika”, s. [11]). Halina Wiśniewska przypuszcza, że korzystał z gramatyki języka włoskiego Pietra Bemby (1525) oraz łacińskich podręczników Eliusza Donata.