Historical dictionary
of grammatical terms online

wykrzyknik część mowy

Language: polski
EJO 1999, 644 Contemporary definition

Wykrzykniki. Wyrazy, które różnią się od wszystkich pozostałych tym, że w zasadzie nie wchodzą w związki syntaktyczne z innymi wyrazami, lecz używane są w funkcji wypowiedzeń, np. Pfe! Hej! Och! [...].

Quotations

Wykrzyknik jest to słowo, które wyraża uczucie, albo naśladowanie głosu lub dźwięku; np. ach! o! biada! - kra! uhu! - bęc! paf!.

Uczucie wyrażają Wykrzykniki: a! ach! o! och! ej [...] Głosy naśladują: miau!, hauhau! be! me! [...] Dzwięki naśladują: puf! paf! pac! bęc!.

Wykrzyknik jest częścią mowy nieodmienną, która wyraża mocniejsze jakieś uczucie gniewu, radości, oburzenia, przestrachu i t.d.

Wykrzyknik jest to wyraz, przez który oddajemy uczucia radości, smutku, boleści, żalu, przestrachu, obrzydzenia, wstrętu, gniewu, podziwienia, lub też naśladowania przyrodzonego dźwięku, głosu, szelestu. Wykrzyknik nie należy do zdania, lecz niejako zastępuje całe zdanie, niedomówione z powodu gwałtownego uczucia [...].

Przyimek. – Spójnik. – Partykuła. (wyrazek). –Wykrzyknik.