terminów gramatycznych online
imię pospolite
Appellativum (imię pospolite, nazwa pospolita). Wyrażenie rzeczownikowe nadające się do pełnienia funkcji predykatywnej, czyli takie, za pomocą którego można orzekać coś o dowolnym przedmiocie należącym do jego zakresu. A. są zatem nazwy mające zarówno denotację, jak i konotację, np. dom, wyspa, miasto, filozof, poeta, uczony, prezes. A. należą do jednego z dwóch podzbiorów, jakie się wyróżnia w obrębie kategorii rzeczownika. Drugim są imiona (nazwy) własne [...].
Cytaty
Nomen appellativum, proprium – imię pospolite, własne.
Cokolwiek bądź, słowo góra powinno się pisać przez literę zwyczajną. Jeżeli bowiem jest słowem oddzielném, uważać je wypada za imię pospolite: góra Łysa, góra Babia, równie jak morze Czarne, morze Czerwone.
IMIONA własne; ich powstanie, 469. Urabiano je z imion pospolitych, 473.