przypadek trzeci fleksja, = celownik

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Ant/1788
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Mucz/1825
• Rozp./1830
• Rew/1845
• Such/1849
• Ryk/1850
• Kurh/1852
• Szt/1854
• Morz/1857
• Malin/1869–1870
• Kam/1870
• Lerc/1877
• Malecz/1882
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Lor/1907
• Kon/1920
• ZwO/1924

[...] Według tego łacińskiego porządku nazwáł kś. Kopczyński w swéj Gramatyce dla Szkół Národowych, wydanéj po ráz piérwszy w Warszawie roku 1785, Mianownik piérwszym przypádkiem, Dopełniácz drugim, Celownik trzecim, Biernik czwártym, Wołácz piątym, Nárzędnik szóstym, Miejscownik siódmym. Prof. Fr. Bopp w swojéj gramatyce sanskrytu, w którym jest 8 skłonników, nie bez słusznego powodu zestáwiá te skłonniki w następującym porządku, jako to: 1. Mianownik, 2. Biernik, 3. Nárzędnik. 4. Celownik, 5. Odbierácz, 6. Dopełniácz, 7. Miejscownik, 8. Wołácz.

Przypadek 3-ci tworzy się za pomocą przyimka a, który oznacza to, co polskie do, na prz.: a João Janowi, a Chrito Chrystusowi, [...].

§ 27. Przypadków mamy w języku polskim siedm, jako to:

Przypadek I na pytanie kto? co? [...]

[Przypadek] III [na pytanie] komu? czemu?

§ 32. W III-cim przypadku licz. poj. mówi się — komu? czemu?: aniołowi, koniowi, stołowi; psu, lwu, panu.