Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nazwisko antroponim

Język: polski
EJP 1991, 213 Definicja współczesna

Nazwisko to wyraz służący wraz z imieniem do identyfikacji jednostki ludzkiej. [...]

Cytaty

Np. nazwiska madżiary swe pisą; Andrassy Tisza, a wymawiają Andraszy Tisa.

Litewskie nazwiska, tak piszemy jak oni; tylko końcówki miast jich gałas zamieniamy na gołą.

Do imion własnych należą:

a) Imiona i nazwiska ludzi tudzież nazwy bogów, a tak­że osobne nazwy zwierząt: Bolestaw, Jadwiga, Jan, Zamojski, Sokrates [...].

b) Nazwy krajów, gór, wód, miast i t. p. np. Europa, Włochy. Tatry, Bałtyk, Wisła, Gniezno, Bielany.

* Imię własne pisze się dużą literą.

Imiona typu Zola odmieniamy jak wojewoda a więc także w zależnych przypadkach zatracamy część brzmienia nazwiska: Zoli, Vedze, Vidzie i t. d.

Natomiast jeśli tradycyjnie pisze się x w nazwiskach polskich (np. Axamitowski), należy się z tem zgodzić, jak również i z innemi osobliwościami pisowni nazwisk, np. Dąmbski, Trąmpczyński, Zamoyski i t. d.