Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
łącznik dywiz, pauza
Language:
polski
Quotations
Mucz/1825,
p. 12
Definition
[…] - Łącznik jest znakiem łączenia niedokończonego na jednym wierszu jednego wyrazu, np. aże-by.
Cudzymów, łącznik i odséłacz, nie do wymawiania wyrazów, ale do ostrzeżenia tylko należą.
Br/1848,
p. 202
Definition
(-) Łącznik kładzie się albo przy części wyrazu, którego koniec przenosi się do drugiego wiérsza, albo służy do połączenia dwóch, lub więcéj wyrazów, nie stanowiących wyrazu złożonego […].
Such/1849,
p. XXIV
Definition
Rozdzielnik (łącznik) (-) rozłącza zgłoski na końcu wiérsza lub w wykładzie gramatycznym.
Krótsze formy me, te, lhe, o, a, nos, vos, lhes, os, as kładzie się przed albo za czasownikiem; jeżeli stoją za czasownikiem, pisze się przed niemi łącznik (—); na prz.: Elle me deu, on mi dał; deu-me dał mi; eu te vejo, ja cię widzę; vejo-te widzę cię; [...].