of grammatical terms online
cudzysłów
Etymology: pol. cudze słowa
Cudzysłów (supozycja, łac. suppositio). Znak graficzny ("...",<<...>>) - zaliczany z praktycznych względów do znaków przestankowych - używany do wskazywania, że zapisane pomiędzy obiema jego częściami elementy tekstowe są nazwami elementów jęz. złożonych z takich samych jednostek podstawowych, jak poza nim, czyli najczęściej do przytaczania słów.
Quotations
("") Cudzysłów. Znaku tego używamy wtenczas, kiedy przytaczamy wyrazy innej osoby. Jedna część jego zaczyna, druga kończy przytoczone wyrazy […].
Cudzysłów oznacza, że wyrazy nim zamknięte nie są nasze lecz innej osoby, a my je tylko dosłownie i w tem samem brzmieniu powtarzamy. Cudzysłów kładzie się, gdy oznaczyć chcemy, że się cudze słowa przytacza. Cudzysłów kładzie się na początku i na końcu przytoczonej mowy, np. Chrystus powiedział: "Kochaj Boga nadewszystko, a bliźniego jak siebie samego; albowiem na tem zawisł Zakon i Prorocy."
Niezależnie od zdań głównych i pobocznych odróżniamy jeszcze w zdaniach przytoczenia, w których dosłownie przytaczamy cudze słowa. Takie przytoczenia zamykamy zwykle w cudzysłowie: "....".
("-") Cudzysłów. Wyrazy, które cudzysłów zamyka, należy czytać tak odmiennym głosem, jak gdyby kto inny mówił.
Знаки препинанія суть: 1) Запятая, przecinek (,). 2) Точка съ запятой, średnik (;). 3) Двоеточіе, dwukropek (:). 4) Точка, kropka (.), 5) Многоточіе, kilka kropek (....). 6) Знакъ восклицательный, wykrzyknik (!). 7) Знакъ вопросительный, znak pytania (?). 8) Черта или тире, pauza (–). 9) Скобки или знакъ вмѣстительный, nawias ( ). 10) Двузапятая или кавычки, cudzysłów („ ”).