Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
łącznik w orzeczeniu
Language:
polski
EJO 1999, 93
Contemporary definition
Copula (łącznik). Czasownik lub, rzadziej, luźny morfem pełniący funkcję wykładnika predykacji imiennej.
Quotations
Czep/1871–1872,
p. 104 (103-104)
Definition
,,Jestem zdrów." Tu podmiotem jest domyślny zaimek ja, a orzeczeniem przymiotnik zdrów, bo oznacza to, co się mówi o podmiocie, i oprócz tego wyraz jestem, który łączy podmiot z orzeczeniem; taki wyraz nazywa się łącznikiem […].
Jes/1886,
p. 57 (56-57)
Definition
Gdybyśmy np. zamiast Ziemia jest kulista, powiedzieli tylko: ziemia... kulista, zdanie takie nie byłoby ani pełne ani jasne [...]. Zdanie to będzie dopiero pełne i jasne, jeżeli przymiotnik kulista połączymy z rzeczownikiem ziemia. Połączenia tego dokonywamy w języku polskim za pomocą czasownika: być (jestem, jesteś [...] itd.), który się też z tego powodu nazywa w zdaniu łącznikiem.