Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

orzeczenie przymiotne

Język: polski

Cytaty

Jes/1886, s. 57 Definicja

W powyższem zdaniu [Ziemia jest kulista], orzeczeniem jest przymiotnik — i to nazywa się orzeczeniem przymiotném; w zdaniu: „ja będę lekarzem" orzeczeniem jest rzeczownik i to nazywa się orzeczeniem rzeczowném.

Jes/1886, s. 57

Z tego widzimy że orzeczenie jest trojakie: [...]

b) przymiotne (przymiotnik, liczebnik, imiesłów) — np. Bóg jest Wszechmocny. Bóg jest jeden.