Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
orzeczenie przymiotne
Language:
polski
Quotations
Jes/1886,
p. 57
Definition
W powyższem zdaniu [Ziemia jest kulista], orzeczeniem jest przymiotnik — i to nazywa się orzeczeniem przymiotném; w zdaniu: „ja będę lekarzem" orzeczeniem jest rzeczownik i to nazywa się orzeczeniem rzeczowném.
Z tego widzimy że orzeczenie jest trojakie: [...]
b) przymiotne (przymiotnik, liczebnik, imiesłów) — np. Bóg jest Wszechmocny. Bóg jest jeden.
Kon/1920,
p. 81
Definition
Orzeczenie przymiotne (przymiotnik, liczebnik, zaimek, imiesłów) zgadza się, jak wiemy, z podmiotem w liczbie, rodzaju i przypadku.