Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pełnogłoska krótka

Hasło w cytatach: krótka pełnogłoska, krótkie
Język: polski

Cytaty

Zwłaszcza przy samogłoskach trudno rozróżniać oba rodzaje zmian. Ale ostatecznie są zjawiska, wyglądające na ogólniezależne, na rezultat ogólnych tendencyj fonetycznych, jak np. przejście dawnych długich [...], pełnogłosek w krótkie t. z. pochylone, albo rozwój spalatalizowanych przedniojęzykowych spółgłosek w afrykaty itp.; zwłaszcza zaś w obrębie spółgłosek.

§ 9. Język polski nie posiada obecnie stałej oboczności długich i krótkich pełnogłosek czyli stałych różnic iloczasowych. Wszystkie pełnogłoski są pod względem czasu trwania obojętne, albo jak się zwykle mówi, krótkie; długość pojawia się tylko fakultatywnie, w pewnych warunkach nawet stale, ale nie jako indywidualna właściwość danej samogłoski w danym wyrazie lub formie, tylko jako właściwość rytmiki i melodyki powiedzenia, np. w pytaniach, wykrzykach, przy kładzeniu nacisku itp.

§ 9. Język polski nie posiada obecnie stałej oboczności długich i krótkich pełnogłosek czyli stałych różnic iloczasowych. Wszystkie pełnogłoski są pod względem czasu trwania obojętne, albo jak się zwykle mówi, krótkie; długość pojawia się tylko fakultatywnie, w pewnych warunkach nawet stale, ale nie jako indywidualna właściwość danej samogłoski w danym wyrazie lub formie, tylko jako właściwość rytmiki i melodyki powiedzenia, np. w pytaniach, wykrzykach, przy kładzeniu nacisku itp.

Wzdłużanie pierwotnie krótkich pełnogłosek stoi w tych językach w związku z tą różnicą, jak to wynika z zestawienia.