Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pełnogłoska

Hasło w cytatach: pełnogłoski
Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
Definicja współczesna

Zob. samogłoska

Cytaty

W polskim języku pełnogłoski (vocales, samogłoski) prawie wszystkie istnieją jako osobne wyrazy, ale tylko jako partykuły: a e i u o, nawet y jako wykrzyknik; inne głoski wyjątkowo, i także tylko jako partykuły: z (s), w itp.

W narzeczach kaszubsko-słowińskich jest podobny stosunek, z tą jednak ważną różnicą, że ta oboczność obejmuje także resztę pełnogłosek, to jest i (y) u, podczas gdy w polskiem różnica przy tych samogłoskach znikła prawie zupełnie wraz z zatratą różnicy iloczasowej, nie doprowadziwszy do wyraźnej różnicy jakościowej, względnie że ta różnica wcześniej tu znikła.

★Głoski, najmniejsze elementy wymawianiowo-słuchowe. Dzielą się ogólnie na: [...] c) otwarte samogłoski (pełnogłoski), półsamogłoski, spółgłoski.

Samogłoski (pełnogłoski, vocales) dzielą się: a) ze względu na iloczas na ★długie (longae), ★krótkie (breves) i zredukowane.

Pełnogłoski, p. samogłoski.