Historical dictionary
of grammatical terms online

nawias

Language: polski

Quotations

Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.

Nawias ponieważ oddziela myśl uboczną, nieistotnie do myśli głównéj należącą; daje się dla przestrogi: że słowa między nawiasem zawarte prędzéj i niższym głosem przeczytane być powinny np. Czescy historykowie utrzymują (bo to ich narodowéj sławie pochlébia) że Polacy niegdyś Czechom hołdowali??

() Nawias. W środek tego znaku kładą się wyrazy, któremi chcemy rzecz jaśniéjszą uczynić […].

Nawias oznacza, że słowa lub zdania nim zamknięte, ściśle do całego zdania nie należą, lecz są dodatkiem piszącego, dla objaśnienia tego, co samo przez się nie byłoby czytelnikowi dostatecznie zrozumiałe, np. Po sercu (jakto mówią) matkę pogłaskało, gdy pieszczoszka swego zobaczyła.

Nawias- ( ) gdy zdanie wtrącone umieszczamy w śród głównego, lub podrzędnego.