Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spółgłoska wargowa

Język: polski
EJP 1991, 331 Definicja współczesna

Spółgłoski wargowe (labialne) artykułowane są za pomocą zwarcia lub szczeliny między obu wargami (spółgłoski dwuwargowe, bilabialne), lub za pomocą szczeliny między dolną wargą a krawędzią górnych siekaczy (s. wargowo-zębowe, labio-dentalne).

Cytaty

Wiemy, że przy wyrobieniu samogłosek język albo nic nie działa, albo bardzo mało. Toż samo powiedzieć można o spółgłoskach wargowych (b, p, m), i wargowo zębowych (f, w), gdzie te organa głównie działają.

Согласныя буквы по органамъ, употребляемымъ для ихъ произношенія, раздѣляются на: 1. Губныя (Wargowe) – Твердыя: b, f, m, p, w. Мягкія: b’, f’, m’, p’, w’.

Spółgłoska. Spółgłoski dźwięczne i bezdźwięczne. Spółgłoski czyste i nosowe. Spółgłoski twarde i miękkie. Spółgłoski: wargowe, wargowo-zębowe, przedniojęzykowe (zębowe i dziąsłowe), średniojęzykowe i tylnojęzykowe. Spółgłoski chwilowe (zwarte i zwarto-szczelinowe) i trwałe (szczelinowe i półotwarte).

Spółgłoski (consonantes) rozróżniamy: A. Ze względu na miejsce artykulacji: ★wargowe (bilabialne, dwuwargowe), ★wargowo-zębowe (labialno-dentalne), ★przedniojęzykowe: ★zębowe (dentalne) i ★dziąsłowe (alweolarne), ★średniojęzykowe, ★tylnojęzykowe (gardłowe, gutturalne).

Wargowe, p. spółgłoski.