Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

tryb łączący

Język: polski

Cytaty

Czep/1871–1872, s. 66 Definicja

Tryb łączący oznacza niepewność czynności podmiotu, kiedy ją uważamy tylko, jaką cudzą chęć, myśl, życzenie; nazywa się łączącym dla tego, iż słowa w nim położone tylko przez połączenie ich ze słowami trybu oznajmującego czynią myśl zupełną. Tryb łączący urabia się z czasu przeszłego, dodając przed słowem spójniki: by, aby, iżby, żeby, ażeby.

ZwO/1924, s. 35

W każdej odmianie mamy pięć trybów— modos:

Indicativo — oznajmiający, który wyraża czynność pewną, rzeczywistą: estudo (uczę się). [...]

Subjunctivo lub conjunctivo — [tryb] łączący, wyrażamy nim rzecz wątpliwą, czynność możliwą, zawisłą od drugiej; używa się go, gdy zdanie jest zawisłe od innego zdania: Si estudasse (gdybym się uczył).

ZwO/1924, s. 45

Tryb łączący (Modo sujunctivo)

Czas teraźniejszy (Presente) [...].