Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

rzeczownik główny

Hasło w cytatach: główny rzeczownik
Język: polski
Dział: Składnia (współcześnie)

Cytaty

Wszelki rzeczownik, przydany swemu głównemu rzeczownikowi jako bliższe określenie poło­żony w tymże samym, co i on przypadku, nazywa się: Dopowiedzeniem albo z łacińska Apozycyą.

Dopowiedzenie rzeczowne często zamienia się na role z rzeczownikiem głównym, (zwykle imieniem własnym), w ten sposób, że rzeczownik główny (bez określenia przyjmuje pozór dopowiedzenia, kładzie się po rzeczowniku określającym (i odgradza się przecinkami). Do takiego pozornego dopowiedzenia można dodać wyrazy objaśniające to jest. (Zamiast przecinka przed takim dopowiedzeniem pozornym kładzie się też myślnik (—) lub dwukropek ( : ), zwłaszcza na końcu zdania).

Dopowiedzenie zgadza się z swoim głównym rzeczownikiem, t. j. tym, do którego należy, zawsze w przypadku, a wedle możności i w liczbie. W rodzaju zaś zgadza się dopowiedzenie z rzeczownikiem głównym tylko wtedy, jeżeli rzeczownik, będący dopowiedzeniem, ma osobne formy na rodzaj męski i żeński (mistrz — mistrzyni, przyjaciel — przyjaciółka, król — królowa i t. d.).