Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
rzeczownik
Language:
polski
EJO 1999, 506
Contemporary definition
Rzeczownik. Leksem o prymarnej funkcji subiektu - obiektu w zdaniu.
Quotations
Such/1849,
p. 20
Definition
Rzeczownik jest to słowo, które mianuje jakiś przedmiot; np. Bóg, słońce, człowiek, koń, nóż.
Such/1849,
p. 22
Definition
Rzeczownik jest słowo wyrażające przedmiot, o którym coś pomyśléć i wyrzéc można; np. Duch, świat, lis, powietrze, cnota, rąbanie
Such/1849,
p. 23
Definition
Najłatwiéj poznać Rzeczowniki po tém, że odpowiadają na pytanie kto? co?.
Do części mowy odmiennych należą: rzeczowniki, przymiotniki, zaimki i słowa (zwane niekiedy czasownikami).
Kl/1939,
p. 66
Definition
Wyrazem, który najczęściej nazywa przedmioty, jest rzeczownik. Odpowiada on na pytanie: kto? co?.
RZECZOWNIK—SUBSTANTIVUL
In limba polonă substantivele sunt de trei genuri: masculin, femenin și neutru. Ele au numărul singular și plural și se declină în 7 cazuri.