mowa język

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Bart/1544
• ArtNom/1591
• Jan/1594
• Don/1595
• Don/1649
• Mal/1700
• Klecz/1767
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Nał/1774
• Dudz/1776
• Lub/1778
• Mucz/1825
• Bor/1830
• Rozp./1830
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Such/1849
• Kurh/1852
• Szt/1854
• Morz/1857
• Kur/1865
• Malin/1869–1870
• Kam/1870
• Czep/1871–1872
• Lerc/1877
• Malecz/1882
• Oż/1883
• Jes/1886
• Kr/1897
• Lor/1907
• Król/1922

Ztąd tedy káżdy łacno baczyć może, że żadnègo języká nié mász, ktoryby nie miał mieć literę własną w swéj mowie rózną od Łáćinskich względem tonu.

Przyimki zatem ważną grają rolę w mowie ludzkiéj, albowiem objawiają w miejscu różne względy: środek, tył, przód, odległość, wierzch, spód i t. d.

Przepis Kopczyńskiego, zalecający w rodzaju nijakim zamiast formy tym pisanie tém lub tem, nie ma żadnej słusznej podstawy ani w historji języka, ani w dzisiejszej mowie ogółu; jest tylko błędnym pomysłem jednego człowieka, osobistym życzeniem jednostki, nie zaś prawdą z żywego języka wydobytą.