terminów gramatycznych online
konsonantyzm
Geneza: łac. consonans 'spółgłoska'
- Głosownia: Mał/1879
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, t. 2: H-M: SW/1900-1927
- Słownik, tom III (H-K): Dor/1958–1969
Konsonantyzm. System spółgłoskowy, ogół spółgłosek danego języka.
Cytaty
W epoce pierwszej, letto-słowiańskiéj, wokalizm na konsonantyzm nie wywierał żadnego wpływu.
Konsonantyzm, u, blm. zasób spółgłosek: Z zakresu konsonantyzmu godna uwagi grupa zrz. Malin.
Przedstawienie konsonantyzmu jest wskutek zakreślonego z góry w 1 wydaniu szczupłego rozmiaru tej fonetyki, a większej przeważnie rozmaitości, trudności i roli wokalizmu, wreszcie braku czasu, żeby obecnie cały rozdział o spółgłoskach przerobić i rozszerzyć, bardzo szkicowe i ogólnikowe.
Konsonantyzm, zasób spółgłosek w języku.
Konsonantyzm m IV, D. -u, Ms. -zmie jęz. «zasób, system spółgłosek danego języka»: W literaturze językoznawczej dotyczącej konsonantyzmu polskiego wyrażano różne poglądy na to, ile mamy rodzajów artykulacji spółgłoski ł. Jęz. Pol. 1951, s. 81. Dość rozpowszechnione jest mniemanie, że właściwą dziedziną palatografii jest wyłącznie konsonantyzm, gdyż samogłoski jako dźwięki „otwarte” nie mogą pozostawiać śladów zetknięcia języka z podniebieniem w środkowej części kanału ustnego. BENNI Palat. 29. // SW.