Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przysłówek względny

Język: polski

Cytaty

[...] Pérɣástkaⴅi zas pɍisłóvków ovak, śak, jinak, jednak, ze vsuvką spółgłosƙi d, są zajimƙi óv, s, jin, jeden za jin. Pɍisłóvƙi jak, jako, są, jak juz poɣeðáno, z rodu svego vzględneⴅi (relativa) i pɍibrały obok tego znazeɳe pytająciɦ; jak jednym, tak drugim odpoɣadają pɍisłóvƙi tɣerđące tak, tako, lez roðimym i vłáscivym pérɣástƙem pɍisłóvkóv pytająciɦ, które v dalsim rozvoju języka pribrały znazeɳe prisłóvkóv vzględnyɦ, jest spółgłoska k, będąca pérɣástƙem zajimkov tak pytająciɦ, jak vzględnyɦ, kto, który [...].

Zaimki i przysłówki względne, wymienione powy­żej, miewają jak to już wiemy i inne jeszcze znaczenie, tj. pytające.

Przysłówki (adverbia), wyrazy oznaczające właściwość cechy, czynności lub stanu: A. ★zaimkowe: 1. wskazujące, np. tam, 2. względne, np. gdzie, 3. pytające, np. gdzie? 4. nieokreślone, np. gdzieś; B. ★liczebnikowe: 1. ilościowe, np. trzykroć, 2. porządkowe, np. po pierwsze.