Historical dictionary
of grammatical terms online

dyftong

Language: polski
Etymology: łac. diphthongus < grec. diphtongos 'dwubrzmiący'
EJO 1999, s. 131 Contemporary definition

Dyftong (dwugłoska). Dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu akustycznym, percypowany jako połączenie dwu różnych co do barwy elementów samogłoskowych tworzących łącznie ośrodek sylaby; jest to połączenie elementu samogłoskowego sylabotwórczego z elementem niesylabotwórczym o charakterze półsamogłoski.

Quotations

Bart/1544 , t. I, p. 167

DYPTONG gram. 'dyftong' dyptong dipthongus, est conglutinatio duarum vocalium R k1.