terminów gramatycznych online
wyrażenie trzecioosobowe
Język: polski
Cytaty
Są i wyrażenia trzecioosobowe: Przybyło dnia. Wstało się rano. Będzie się orało.
[...] Ślady postaci nieokreślonéj dochowały się do dziś dnia: 1. W tych przymiotnikach i zaimkach, które się kończą w rodz. męskim na spółgłoskę, a w rodz. nij. na o, jako to: rad-a-o, wart-a-o […]. 2. Przymiotników: winien, powinien używamy jako określników w rodz. nij. w postaci określonej (na e), ale jako orzeczniki (z wyraźną lub domyślną złączką jest) zachowały postać nieokreśloną (na o), osobliwie w wyrażeniu trzecio-osobowém, np. Gdy winne dziecię błąd swój uznaje, przebaczyć mu należy [...]. 3. W rodzaju męskim używamy niektórych przymiotników w postaci określonéj (na y), gdy są określnikami rzeczownika; w postaci zaś nieokreślonémi, gdy są orzecznikami, jako to: winny i winien [...]. 4. Następujące przymiotniki ze zmianą zakończenia zmieniają znaczenie: mocny jestem (mam siłę), mocen jestem (mam władzę) [...]. 5. W męskim rodzaju dochowały końcówkę nieokreśloną przymiotniki utworzone z imion na: ów, in, yn, np. Janów, Janowa [...]. 6. Nareszcie dochowały się odmiany rzeczownikowe: a). W 2im. p. liczebników złożonych z pół, np na rodzaj męski i nijaki: półtora (zamiast. półwtora) funta [...]. b). W wyrażeniach przysłówkowych, np. z polska [...]. c). W przysłówkach przymiotnych na o i e zakończonych, w których o jest rzeczownikową końcówką 4go p.; e zaś końcówką 7go p., np. daleko, pięknie.
[...] Gdy nie chcemy osoby wymienić, używany zaimka niepewno-osobistego się [...] z trzecią osobą l. p. w znaczeniu 1éj osoby l. p. lub mnogiéj, a w czasach przeszłych używamy także trzecio-osobowego wyrażenia na no albo to zakończonego, w znaczeniu 3éj osoby l. p. lub mnogiéj, np. To się wie [...].