Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
bezokolicznik
Language:
polski
Etymology: uniwerbizacja określenia "tryb bezokoliczny"
Etymology: uniwerbizacja określenia "tryb bezokoliczny"
EJP 1991, 29
Contemporary definition
Bezokolicznik jest formą fleksyjną czasownika nieokreśloną co do kategorii czasu, osoby (oraz liczby 1 rodzaju).
Quotations
W tych formach słowa nie możemy odróżnić ani osoby, ani czasu, ani trybu: widzimy tylko pojęcia czynności; forma taka nie wyraża żadnéj okoliczności i nazywa się dla tego wyrazem bezokolicznym, albo krócej: bezokolicznikiem.
Pisać bezokoliczniki: biec, (u)ląc, móc.