Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

bezokolicznik

Język: polski
Geneza: uniwerbizacja określenia "tryb bezokoliczny"
EJP 1991, 29 Definicja współczesna

Bezokolicznik jest formą fleksyjną czasownika nieokreśloną co do kategorii czasu, osoby (oraz liczby 1 rodzaju).

Cytaty

KarłT/1885, s. 106

Bezokolicznik, albo Tryb bezokoliczny, albo po prostu Bezokoliczny Infinitiv.

KarłT/1885, s. 108

Infinitiv Bezokolicznik, Bezokoliczny. Tryb B–.

Kr/1897, s. 191

§ 265. Bezokolicznik kończył się pierwotnie przyrostkiem ti (stsłow. ti), który następnie zmienił się na ci, a w końcu, po zniknieniu ostatniej samogłoski i, zostało samo ć.

Łoś/1918, s. 107

Pisać bezokoliczniki: biec, (u)ląc, móc.