Historical dictionary
of grammatical terms online

czas przyszły futurum

Language: polski
EJP 1991, 39-40 Contemporary definition

Czas jest kategorią fleksyjną czasownika [...]. Cz. przyszły [oznacza] akcję mającą się zdarzyć w przyszłości; formy cz. przyszłego często ponadto sygnalizują postawy modalne (por. np. użycie czasu przyszłego w funkcji trybu rozkazującego: Pójdziesz tam natychmiast!).

Quotations

Tempora sunt quinque, czasow jest [p]ięć, Praesens, Teraźniejszy, Praeteritum im[p]erfectum, Przeszły niedoskonały, Praeteritum [p]erfectum, przeszły doskonały, Praeteritum [p]lus quam perfectum, Przeszły więcy niż dosko[n]ały, Futurum i przyszły.

Czasów głównych jest trzy [...]. 3. Przyszły, który mówi o czynności mającéj się dopiero odbywać.

Przedniejsze czasy są: teraźniejszy, przeszły i przyszły.

Czas przyszły wyraża, że byt, stan i czynność podmiotu mają jeszcze zajść w przyszłości, to jest po chwili, w któréj się o nich mówi […].

Słowo w czasie przyszłym jest wtedy, kiedy oznacza, że jego czynność, działanie, dopiéro nastąpi, np. pójdę [...].

Kiedy mówię wreszcie: Będę czytał książkę, to czytanie moje nastąpi dopiéro w przyszłości— odbędzie się w czasie, który ma dopiero nadejść, przyjść, a więc w czasie przyszłym.

Czasowniki mają rozmaite czasy. Tak na prz.: czytam, czytasz, czyta, czytamy, czytacie, czytają — jest czas teraźniejszy; czytałem, czytałeś, czytał, czytaliśmy, czytaliście, czytali jest czas przeszły; przeczytam, przeczytasz, przeczyta, przeczytamy, przeczytacie, przeczytają — jest czas przyszły.

Czas przyszły (tempo futuro) ma następujące zakończenia [...].