Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

tatpuruša
Hierarchia Dzieła

Język: sanskryt
Geneza: sans. tatpuruṣa 'jego sługa'
Dział: Słowotwórstwo, Semantyka (współcześnie)
EJO 1999, 594 Definicja współczesna

Tatpuruṣa. W gramatyce stind. złożenie nominalne typu determinatywnego, tzn. takie, w którym pierwszy człon określa drugi. W jęz. pol. należałoby tu złożenie w rodzaju żywopłot (= żywy płot), parowóz (= parowy wóz), krajobraz (= obraz kraju).

Cytaty

Łoś II/1925, s. 269 (268-269)

§ 451. W złożeniach, w których zachował się typ pierwotny, albo które według tego typu pierwotnego zostały nowo utworzone [...]: 2) człon odróżniający ma znaczenie przypadku zależnego, niekiedy z przyimkiem, i ma również funkcję określenia względem członu utożsamiającego np. czarodziej [...]. Te typy zostały przez gramatyków staroindyjskich specjalnie nazwane: pierwszy karmadhāraya, drugi tatpuruša; w nowszych gramatykach oba typy objęto wspólną nazwą typu esocentrycznego.

Powiązane terminy