samogłoska krótka

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Ant/1788
• Szum/1809
• Rozp./1830
• Malin/1869–1870
• Oż/1883
• Kr/1897
• Lor/1907
• Łoś/1918
• PolTerm/1921
• Król/1922
• Gaert/1927

Z żadnéj grammatyki łacińskiéj nie mógł się dowiedziéć [Parkosz, 1440] o otwartych i ściśnionych samogłoskach: czytał w nich tylko, że każda samogłoska może być długa lub krótka (longa vel brevis), i to zastosował do pisma polskiego.

o — na początku i w środku wyrazów wymawia się jak polskie; ale na końcu wyrazów brzmi jak krótkie u: fallo (cz. falu) mówię, céo (cz. seu) niebo.