znak podwójny

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Jes/1886
• SW/1900-1927

Znaki podwójne (dwójki) jak: dz, cz, sz, rz, aczkolwiek składają się w druku z dwóch znaczków, wyobrażają raz na zawsze jednę głoskę, ponieważ przy ich wymawianiu słychać zawsze tylko jedno brzmienie.

Ł spółgłoska przedniojęzykowa twarda czyli niepodniebienna; przy wymawianiu jej koniec języka przypiera do przednich zębów górnych. Odpowiednia jej podniebienna czyli miękka jest l (chwała chwale, stały stali, koło kole). Górnicki radził wyrażać brzmienie ł znakiem podwójnym ll (chwalla, milly), co nie przyjęło ś. Natomiast weszła w tym celu w użycie z początkiem wieku XVI-ego litera pojedyńcza ł w postaci l z kreską poprzeczną u góry (piśmie), lub (jak w druku) z kreską ukośną przez środek l.