Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
syncope
Język:
grecki, łaciński
Geneza: z grec. synkopḗ (συγκοπή) < syn (σύν) + kóptō (κόπτω 'uciąć')
Geneza: z grec. synkopḗ (συγκοπή) < syn (σύν) + kóptō (κόπτω 'uciąć')
Cytaty
Et pl[uralite]r, cum amavissemus amavissetis amavissent. (Per syncopen amassem amasses amasset. Pl[uraliter] amassemus amassetis amassent.)
[…] Starzy gramatycy rozróżniają naukowemi názwami trzy rodzaje wysuwek: a) jeżeli wysuwá się samogłoska przed samogłoską, nazywają takową wyrzutnią Elisio; b) jeżeli się wysuwá samogłoska s pomiędzy dwu spółgłosek, wtedy jest Syncope; c) wyrzucenie spółgłoski lub całéj zgłoski z Ekthlipsis [...].
Malin/1869–1870,
z. II, s. 242
Definicja
[…] Wysunięcie samogłoski przed spółgłoską, którą gramatycy nazywają Syncope. Mybyśmy ją mogli nazwać wysuwką samogłoski przedspółgłoskową.
[…] Powiecie może: „my uwáżámy końcową zgłoskę ją za zakończenie, a wyrzucając samogłoskę przed spółgłoską j nie robim elizyji, tylko wysuwkę, zwaną syncope […]".