Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

syncope

Język: grecki, łaciński
Geneza: z grec. synkopḗ (συγκοπή) < syn (σύν) + kóptō (κόπτω 'uciąć')

Cytaty

Lub/1778, s. 61

Przydatne imiona kończące się ucinkowo (аbbreviatim seu per syncopen) na ЕНЪ, ОГЪ, ОЛЪ, ОКЪ, w dopełnieniu na ЫЙ. albo ОЙ. we wszystkich spadkach, obojga liczb, i w białogłowskim i trzecim rodzaju Е. i О. wytrącają: кротокъ, кроткой skromny, кроткая skromna, кроткое skromne.

Lub/1778, s. 180 (180-181)

Takteż i ucześnictwa w tejże mocy służą, быть оправлену, musi bydź oprawianym [...] Ucięte (per Syncopen) lepiej służą niżeli ucześnictwa pełne: Оправленному, Обвиненному, Обманутому.

[Также и причастїя въ той же силѣ служатъ. Быть оправлену, быть обвинену, быть обмануту. Усѣченныя лутче служатъ нежели причастїя полныя, оправленному, обвиненному, обманутому. Łomonosow, 1757, § 464. ]