Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pabayga wsp. lit. galūnė / pabaiga = końcówka, zakończenie
Hierarchia Dzieła

Język: litewski
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Fundamenta grammatyki: Marc/1833
  • I. Część mowy. Imię, Imię przymiotne, Imię liczebne: Marc/1833

Cytaty

Marc/1833, s. 8

Tie dayktai nepasyleka prie wienos pabaygos: bet atsymaynu: ir kożna atmayna tur kitoniszka kłausyma. (pytanie, przypadki, spadki) [...].

[Te rzeczy nie zostają przy jednej końcówce: lecz odmieniają się: i każda odmiana ma inne pytanie. (pol. "pytanie, przypadki, spadki") [...].]
Marc/1833, s. 16

Antras kłausym’s l. p. wienu dayktu bayges ant a, kitu ant a, ir u, kt: dąb ażuałas, 2. dęba, 5. dębu [...]; dełto prie kożnu dayktu ira padeta pabayga antru kłausymu l. p.

[Drugi przypadek liczby pojedynczej jednych przedmiotów (rzeczy) kończy się na "a", innych na "a" i "u": "dąb", 2. "dęba", 3. "dębu" [...]; jednak każdy przedmiot (rzecz) ma zakończenie drugiego przypadka w liczbie pojedynczej. ]

Powiązane terminy