Historical dictionary
of grammatical terms online

epitet

Language: polski
Etymology: gr. epítheton 'przydawka'
EJP 1991, 77 Contemporary definition

Epitet — rzadko w językoznawstwie używany termin dla przydawki przymiotnikowej, szerzej stosowany w stylistyce, która rozróżnia rożne gatunki e. (stałe, metaforyczne i zwykłe).

Quotations

Oż/1883, p. 327

W zdaniach nad łacińkie, takoż niepotrzeba więcej określeń jako to: substantivum (domyślaj się nomen) jimie osoby lub rzecz., adjectivum przymiotnik; praedicatum omównik; adpositio (po gr. epitet) dopełniacz czyli załącznik.