wymawianie

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Murz/1551 (wyd. 1)
• KochOrt/1592
• Jan/1594
• Mal/1700
• Klecz/1767
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Nał/1774
• Dudz/1776
• Lub/1778
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Mucz/1825
• Bor/1830
• Rozp./1830
• Desz/1846
• Br/1848
• Ryk/1850
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Kam/1870
• Czep/1871–1872
• Malecz/1882
• Oż/1883
• KarłT/1885
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Kr/1897
• Król/1907
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Król/1922
• ZwO/1924

Álbo téż w wymawiániu słów, jednè ledwie ná tchu człowieczym, drugié ná sámym bądź cienkim i subtélnym, bądź miązszym i grubym głosie: trzecie ná własnym przebiérániu języká sámègo, álbo téż w otwierániu i w przywiérániu warg záwisły: dla których trudno wymyśláć było liter cáłych: tám zá długim namysłem, jednè áspirátiámi, drugié áccentámi i to róznèmi, trzecié punktámi, álbo kréskami, czwartè diphtongámi znáczyli.

Głoska, którą obecnie literą é (e pochylone) oznaczamy, zbliża się w wymawianiu do y [...] lub do i. Takie wymawianie tej litery jest jeszcze dość powszechném; niektórzy atoli zbliżają się w wymowie wyraźnie do czystego e.