Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawianie

Język: polski

Cytaty

O [...] Z tych trzech, jedno to ostátnie znáczym, bo jest rozne od támtych pierwszych, ktorych nie potrzebá mym zdánim znáczyć: bo ledá kto jedno od drugiego rozezna wymawiániem.

Jakie jest ogólne prawidło do wymawiania samogłosek? [...] W języku polskim nie ma dwusamogłosek, to jest dwóch samogłosek, któreby obok siebie będąc, jednym tchem się wymawiały. W takim razie jedna z nich przynajmniéj wymawia się oddzielnie; n . p. na-u-ka.

Przyimki na spółgłoskę zakończone, znajdując się przed wyrazami zaczynającemi się od kilku spółgłosek, dla łagodniejszego wymawiania przybierają samogłoskę podręczną e. Stąd się mówi: ode mnie, ze mną, przeze mnie i t. p.

Przyimki na spółgłoskę zakończone, znajdując się przed wyrazami zaczynającemi się od kilku spółgłosek, dla łagodniejszego wymawiania przybierają samogłoskę podręczną e. Stąd się mówi: ode mnie, ze mną, przeze mnie i t. p.

Wymawianie w polskim języku zwykle wskazuje, jakiemi literami który wyraz pisać należy.

[…] Błądzą więc ci, co opierając się na wymawianiu, jak np. Małecki, zalecają pisać: boski, mnóstwo […].

Przy wymawianiu a jama ustna jest dostatecznie otwarta, a język, oddalając się nieco od brzegu ust, zmienia też cokolwiek zwykłe swe położenie obojętne.