Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

e nieme

Hasło w cytatach: e niemé
Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Alfabet. Wymawianie samogłosek. Wymawianie spółgłosek: Ryk/1850
  • O głoskach i dwógłoskach czyli o pisowni: Ant/1788
  • Ogólne wykłady poprzedzające: Nał/1774

Cytaty

P. Wiele jest we Francuskim Głosek? (Voyelles) O. Liczą ich pięć: a, e, i, o, u. P. Głos znaczony temi Głoskami co ma osobliwego w sobie? O. To: że się nie łamie, ale się ciągnie jednostajnie za jednym ruszeniem ust, przez ten wszystek czas, w ktorym można Dech z płuc wychodzący ciągnąć z siebie [...]. Wyjmij jednak od tego e nieme (l'e muet) ktorego nie można długo ciągnąć [...].

P. Co mam wiedzieć o Głosce e? O. To: że się wymawia trojako, dla tego ma też trojakie miano. [...] e Nieme (l’e muet); é zamknięte ( l’é fermé); e otwarte (l’e ouvert).

P. Co to jest e Nieme? O. Jest e ktore ma głos ciemny, i wymawia się mało co znacznie. [...] Gdy napr. Francuz wymawia te słowa: monde, livre, homme, albo bardzo nie domawia e, albo go wcale nie wymawia. To e nazywają tak że Francuzi l'e féminin, e niewieście.

E. jest niemé [...] położoné na końcu i poprzedzającą samogłoskę przedłuża n p. lame chromy lem.

E. Jest niemé w wyrazach pochodnych od zakończonych na e niemé n. p. shade cień szed, shades cienie sheds, to love kochać tu low, loved kochany lowd.

A I. Ma pierwsze długie brzmienie: 1. gdy w téj saméj zgłosce ma po sobie spółgłoskę z następującém e niemem.