terminów gramatycznych online
dialekt
Geneza: łac. dĭălectus 'język, dialekt', grec. diálektos 'mowa, język, dialekt'
Dialekt. Odmiana języka ogólnonarodowego używana na określonym jego obszarze przez ludność wiejską, wyróżniająca się swoistymi cechami, przede wszystkim fonetycznymi i leksykalnymi.
Cytaty
Filolog duński Smith spomiędzy wszystkich sławiańskich dialektów właśnie dlatego rozmiłował się w języku polskim, że znalazł w nim niezatracone samogłoski nosowe.
Rzeczowniki zakończone w przypadku I, l. p. na: mię, tak właśnie pisali prawie wszyscy dawniejsi i lepsi pisarze polscu, i tak je wymawiają po dziś dzień Małopolanie, gdzie dyjalekt języka polskiego jest istotnie najczyściejszy.
Rzeczowniki wszystkich trzech rodzajów nie mają między sobą żadnéj różnicy rodzajowej w zakończeniu przypadku VI, l. m. [...]; dlatego téż i przymiotników różnica rodzajowa w tym przypadku nie jest potrzebna; gdyż taka jest właśnie natura wszystkich dyjalektów słowiańskich.
Te różne odmiany jednego języka ogólnego, polegające na różnicy pewnych jego właściwości tak w pojedyńczych dźwiękach, jako też w wyrazach i wyrażeniach, nazywamy narzeczami albo djalektami tego języka.