terminów gramatycznych online
starocerkiewny
Język: polski
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słownik, tom VIII (S-Ś): Dor/1958–1969
Cytaty
Oboczność słabych jerów, znana z zabytków (nie wszystkich) starocerkiewnych, a obejmowana nazwą przegłosu, jest w tej postaci obca polskiemu. Ale bo też w zabytkach starocerkiewnych jest ona po części niewątpliwie sztuczna i ortograficzna. Poza tem objawy podobne spotykamy wszędzie, także i w polskiem, a nieraz były one zapewne w poszczególnych językach już odziedziczone.
stcrk. stьgna (Sav. i Ostrom.)
Były tutaj oczywiście odziedziczone dwie formacje, jedna z krótkiem e, odpowiadająca stcrkiewnemu vęšte bolje, druga postaciom na -je.
Starocerkiewny jęz. Język starocerkiewny a. staro-cerkiewno-słowiański «język pierwszych słowiańskich przekładów Pisma św., dokonanych w IX wieku przez Cyryla i Metodego, mający za podstawę ówczesny dialekt macedoński z okolic Sołunia (Salonik); najstarszy literacki język słowiański».