terminów gramatycznych online
język starocerkiewny
Język: polski
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słownik, tom VIII (S-Ś): Dor/1958–1969
Staro-cerkiewno-słowiański (starosłowiański, starocerkiewny, cerkiewnosłowiański, starobułgarski) język. Najstarszy literacki jęz. Słowian, należący do grupy płd.słow. (gałąź bułgarsko-macedońska). Utworzony został w celach misyjnych w IX w. przez apostołów Cyryla (Konstantyna) i Metodego na podstawie gwary mac. okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki w Grecji).
Cytaty
Dzieła pomocnicze, ważne z powodu zasadniczego znaczenia języka starocerkiewnego dla historycznej gramatyki języków słowiańskich w ogóle, oraz z powodu mniej lub więcej systematycznego uwzględniania stosunków prawspólnie-słowiańskich [...].
Co się tyczy tak zwanej pierwszej albo starszej wokalizacji (mocnych) jerów w o e w starocerkiewnem p. jeszcze niżej § 36.
Starocerkiewny jęz. Język starocerkiewny a. staro-cerkiewno-słowiański «język pierwszych słowiańskich przekładów Pisma św., dokonanych w IX wieku przez Cyryla i Metodego, mający za podstawę ówczesny dialekt macedoński z okolic Sołunia (Salonik); najstarszy literacki język słowiański».