terminów gramatycznych online
czas przeszły praeteritum, nie tylko lm.
Geneza: łac. tempus praeteritum
Czas jest kategorią fleksyjną czasownika [...]. Cz. przeszły oznacza akcję uprzednią w stosunku do momentu mówienia.
Cytaty
Tempora verborum quot sunt? Tria. Quae? Praesens ut lego: Praeteritum ut legi: Futurum ut legam.
Czásy słow wiele są? Trzy. Ktore? Niniejszy jáko czytam: Przeszły jáko czytałem: Przyszły jáko będę czytał.
Ought jest jednym z czasów przeszłych słowa to owe bydź powinnym: bo to słowo ma ich dwa owed i ought. Piérwszy prawie zawsze jest używanym, kiedy idzie o dług pieniężny lub inny jakiéj rzeczy, w którym przypadku drugi się nie używa; tak dalece, że się zdaje, iż zwyczáj zupełnie go poświęcił trybowi oznajmującemu możność, którego on jest znakiem.
Tempora su[nt] tria, Czasow jest trzy, praesens, terazniejsz[y], út videns, jako widzący, praeteritum, przesz[ły], ut visus, jako widziany, futurum, przyszły, [út] visurus, jako mający widzieć, vide[ndu]s mający być widziany.
O UŻYCIU CZASÓW
Używanie czasów bywa różne, w miarę potrzeby, i możemy powiedzieć: [...]
w Czasie Przeszłym
Chociaż talent był darem natury, jednak nauka go rozwijała, a ciągła wprawa doskonaliła.
Bytność, istnienie oraz działanie istot, przedmiotów i rzeczy zawiera się, po ludzku mówiąc, w czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłym, i dlatego właściwie są tylko te trzy czasy.
Czas przeszły oznacza, że się coś już stało lub działo; np. Czytałem książkę.
Sp. ozn. czasu prz..
Sp. ozn. czasu przeszł..
Czas przesz..
Czas przeszły wydobywa się ze sposobu bezokolicznego, zamieniając jego cechę ć na ł.
Trzy są główne czasy: teraźniejszy, przeszły i przyszły, i dwa podrzędne, przeszły nieokreślny i zaprzeszły. Z tych dwa pierwsze tylko są nieskładane, inne tworzą się zapomocą słów posiłkowych.
Stosownie do tego, w jakim czasie odbywa się czynność wyrażona słowem, rozróżniamy odpowiednie formy czasowe, a mianowicie w dzisiejszej polszczyźnie mamy: czas teraźniejszy, przeszły, zaprzeszły (o ile czynność odbyła się przed inną przeszłą) i czas przyszły.
Formy czasu przeszłego uwzględniają nie tylko osobę i liczbę, ale nadto (inaczej niż formy czasu teraźniejszego) także rodzaj rzeczownika stanowiącego podmiot: w liczbie pojedynczej męski, żeński i nijaki, w liczbie mnogiej męskoosobowy i rzeczowy.
Dzisiejsza forma czasu przeszłego rozpatrywana ze stanowiska historycznego jest tedy wyrazem złożonym, którego pierwszy człon stanowi imiesłów przeszły, a drugi osobowa forma słowa posiłkowego.
Forma czasu przeszłego ma też znaczenie czasu przeszłego, tzn. nazywa wydarzenie wcześniejsze niż chwila mówienia o nim [...]. Czasem nazywa ona wydarzenie wcześniejsze względem innego wydarzenia rozgrywającego się w teraźniejszości, przeszłości lub przyszłości, a wskazanego w drugim zdaniu tego samego zdania złożonego [...] Czynność (stan) w formie czasu przeszłego jest wyrażona: a) albo jako trwajaca w przeszłości, bez znaczenia, że się skończyła [...] b) albo jako skończona w przeszłości.