Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wsuwka eufoniczna

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

W łacińskim języku ӑm sanskryckie znamię miejscownika, przejistoczone w um, służy tylko do oznaczaniá dopełniaczów liczby mnogiéj we wszystkich pięciu skłánianiach rzeczowników wszystkich trzech rodzajów, [...] gdzie r, powstałe ze syczącego s [...], nie jest eufoniczną wsuwką pomiędzy dwiema samogłoskami dlá zapobieżeniá rozziewowi (hiatus), lecz zakończeniem odpowiednim sanskryckiéj końcówce dopełniácza liczby mnogiéj zajimkowcgo skłánianiá [...].

[…] Samogłoski wsuwne e, i, y, pomiędzy dwiema spółgłoskami słównego piérwiástku dlá urobieniá z niego temátu częstotliwego za pomocą pogłosu a, różnią się znacznie od wsuwek eufonicznych e, je, jakieśmy poznali w skłánianiu rzeczowników […].

Powiązane terminy