pełnogłoska niejednolicie artykułowana

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Rozw/1923

Jeżeli teraz uwzględnimy rozwój grup ъ+i (j) w polszczyźnie i indziej (p. § 44), znak starocerkiewny dla y, wymowę rosyjską głoski y. pisownię dawnych dokumentów łacińsko niemieckich, łacińsko-czeskich itd., gdzie słowiańskie (południowe, czeskie, łużyckie, pomorskie) y jest stale oddawane przez ui, oi (lub podobnie) i fakt, że zapożyczenia wszystkich języków bałtyckich a także fińskich oddają słow. y przez ui. — żeby uwzględnić tylko główne momenty — to dojdziemy do przekonania, że zapatrywanie starszej slawistyki dziś prawie zupełnie odrzucone, było słuszne, mianowicie, że y było dyftongiem, albo może, jakbyśmy się dziś wyrazili, niejednolicie artykułowaną pełnogłoską.