terminów gramatycznych online
brzmienie słabe powiewne
Język: polski
- Fizyjologiczny opis spółgłosek: Malin/1869
- O Grafice w ogóle, a w szczególności o Grafice starożytnych i jéj historycznym rozwoju, jako téż o podstawie, na któréj polegá porządek głosek w alfabecie fenickim, greckim i łacińskim: Malin/1869
- Wstęp obejmujący pogląd na Głosownią i pojęcie Pierwoskładni: Malin/1869
Cytaty
[…] Grafika europejská uczy nás oznaczać brzmienie wargowe powiéwne mocne postacią f, a toż samo brzmienie powiéwne słabe postacią w […].
Spółgłoska miękká j, łącząc się s twardemi zębowemi chwilowemi, przechodzi po słabych w brzmieniá słabe powiéwne z, ƶ,ʒ, po mocnych zaś w mocne powiéwne s, s, s […].
[...] W późniejszych dopiéro czasach przeszło to brzmienie zębowe chwilowe w słabe powiéwne, jakim jest niemieckie s, i tak wymáwiają tę głoskę np. Francuzi i my Polácy; u Włochów zaś według różnicy jéj rodowodu brzmi ta głoska już jak zbitka đ, już jak zbitka spółgłosek ts, i to ostatnie brzmienie połączyli Niemcy z głoską z. W dziedzinie zaś polskiego języka jest ona niczym więcéj, jak tylko brzmieniem słabym powiéwnym, odpowiednim brzmieniu mocnemu powiéwnemu s [...].