Historical dictionary
of grammatical terms online

celownik przypadek

Language: polski
EJO 1999, 108 Contemporary definition

Dativus (celownik). Przypadek zaliczany w językoznawstwie ie. do konkretnych, wskazujący prymarnie na przedmiot, ku któremu jest skierowana czynność.

Quotations

KarłT/1885, p. 111 (110-111)

Przypadki Casus. [...] [Przypis pod tekstem A. A. Kryńskiego]: [...] Nazwy specyalne przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik,… odpowiadające łacińskim: nominativus, genetivus, dativus, … pod każdym względem od nich nie gorsze.

Jes/1886, p. 16

Przypadki mają nawet swe nazwy osobne. Nazwy te są: 1. Mianownik. 2. Dopełniacz. 3. Celownik. 4. Biernik. 5. Wołacz. 6. Narzędnik. 7. Miejscownik. Nazw tych używać będziemy w odmianach rzeczowników.

Jes/1886, p. 100

M. ten

D. tego

C. temu

B. jak Dop. lub jak M.

N. tym

M. (w) tym