Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

miejscownik przypadek

Język: polski
EJO 1999, 345 Definicja współczesna

Locativus (miejscownik). Termin używany przede wszystkim w odniesieniu do jęz. ie. na oznaczenie przypadku wyrażającego, najogólniej, miejsce rozumiane w sensie statycznym, tzn. bez implikacji ruchu.

Cytaty

Mamy więc siedm przypadków, następującemi nazwiskami oznaczonych: 1) mianownik, 2) dopełniacz, 3) celownik, 4) biernik, 5) wołacz, 6) narzędnik, 7) miejscownik.

Siódmy przypadek stoi po przyimkach: na, o, w, po. Nadto używa się 1) jako miejscownik na pytanie gdzie? po przyimkach na, po, przy, w [...]. 2) przy oznaczeniu czasu na pytanie o któréj godzinie? o drugiéj, trzeciéj. 3) na pytanie kiedy? liczba lat i inne wyrażenia czasu, kładą się w przyp. 7mym [...].

Przypadki mają nawet swe nazwy osobne. Nazwy te są: 1. Mianownik. 2. Dopełniacz. 3. Celownik. 4. Biernik. 5. Wołacz. 6. Narzędnik. 7. Miejscownik. Nazw tych używać będziemy w odmianach rzeczowników.

M. ten

D. tego

C. temu

B. jak Dop. lub jak M.

N. tym

M. (w) tym