Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

rzeczownik żywotny

Język: polski

Cytaty

Rozp./1830, s. 26 Definicja

Rzeczowniki żywotne, zakończone na samogłoskę nosową, przybierają podniebienną spółgłoskę ć, zamiast podniebiennéj spółgłoski ń: od cielę formujemy cielęcia nie cielenia, bo cielenia zdawałoby się pochodzić od cielenie.

Rozp./1830, s. 118 Definicja

Piérwsi nie wykładają, dlaczego w dalszych przypadkach słów imię, ramię, plemię i t. d. nie masz głoski ę (imienia); gdy przeciwnie, rzeczowniki żywotne cielę, prosię i t. p. głoskę swą nosową w dalszych przypadkach zachowują (cielęcia, prosięcia).

Szt/1854, s. 16 Definicja

Rzeczowniki [...] żywotne są te, które oznaczają rzeczy żyjące, np. człowiek, sroka, gąsię.

Kam/1870, s. 21 Definicja

Ze względu na znaczenie imienia rzeczownego dzielimy je na: żywotne oznaczające ludzi i zwierzęta.