spółgłoska łagodna

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kop/1783
• Kor/1961

Do następstwa słabégo trzy są warunki istotnie potrzebné: piérwszy, żeby samogłoska w piérwotnym wyrazie była krótka: drugi, żeby po samogłosce następowały dwie spółgłoski, i to jeszcze wprzód pomowná (prius muta quam liquida), a po niéj [spółgłoska] łagodná trzecia, ażeby té obiedwie spółgłoski łączyły się w zgłoskowaniu z następującą samogłoską.

Fakultatywności rodzimej terminologii gramatycznej położył tamę podręcznik polszczyzny O. Kopczyńskiego.

Terminologia. Litera vocalis brevis — głoska samogłoska, wokala krótka, longa — długa, a, e, o — jasna, á, é, ó — ściśniona, nasalis — nosowa, diphthongus — dwugłoska, dyftong, consonans gutturalis — spółgłoska gardłowa, muta — pomowna, semivocalis — przedmowna, liquida — łagodna (t. 3), consonans dura — twarda (t. 2, s. 24), mollis — miękka [...].