Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

samogłoska ścieśniona

Język: polski
EJO 1999, 512 Definicja współczesna

Samogłoski zamknięte (ścieśnione). Mówi się o nich wówczas, gdy w danym jęz. występuje opozycja między dwoma samogłoskami, które różnią się tylko stopniem otwarcia, np. e (otwarte): e (zamknięte).

Cytaty

Z żadnéj grammatyki łacińskiéj nie mógł się dowiedziéć [Parkosz] o otwartych i ściśnionych samogłoskach: czytał w nich tylko, że każda samogłoska może być długa lub krótka (longa vel brevis), i to zastosował do pisma polskiego.

[...] jeżeli spółgłoska po ściśnionéj samogłosce następująca, od niéj się odłączy, ściśniona samogłoska zamienia się na otwartą: płód pło-du, rój ro-ju (patrz str. 24–25).

SAMOGŁOSKI ściśnione, 11, 46. Czy są własnością mowy polskiéj, 14, 34. I

[…] Przeniósł znamiona ze samogłosek jasnych á,é, ó na ściśnione, co zachowáł i Kopczyński, i co my dotąd zachowujemy względem dwu ostatnich […].

Samogłoski a, e, o nazywamy jasnemi albo otwartemi w przeciwstawieniu do odpowiednich samogłosek ścieśnionych, inaczej pochylonych. Taką samogłoską pochyloną jest é, brzmieniem zbliżone do i lub jemu równe, np. w wyrazach chléb, śniég, świéca, dobréj, i t. p., które zresztą w mowie warstw wykształceńszych wychodzi z użycia i nie różni się od e otwartego. Taką samogłoską ścieśnioną było dawniej ó.