Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

warga

Język: polski

Cytaty

1) Różność brzmienia samogłosek a, o, u powstaje z odmiennego położenia warg, lecz wszystkie trzy wymawiają się tą samą szerokością otworu. Dla każdéj z nich uchylamy język na dół, tak, aby cały kanał ust był otwartym.

Współgłoska albo (opuszczając w) spółgłoska jest to znak dla wyrażenia głosu wspólnie z inném brzmieniem, urobioném któremkolwiek narzędziem mowy, jako to: wargami, językiem, zębami, podniebieniem, gardłem czyli krtanią […].

[…] Spółgłoski te: b, b'; f, f'; m, m'; p, p'; w, w' — wymawiamy za pomocą warg i dla tego się zowią wargowemi […].

§ 8. Narządy mówne. Do wydawania dźwięków mowy ludzkiej potrzebne są odpowiednie narządy mówne, a mianowicie: jama ustna i jej części: język, zęby, wargi, podniebienie twarde i miękkie, zakończone języczkiem, i jama nosowa, oraz gardło z krtanią, opatrzoną strunami głosowemi.