Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
casus nominativus
Language:
łaciński
Etymology: od nominare 'nazywać'
Etymology: od nominare 'nazywać'
EJO 1999, 397
Contemporary definition
Przypadek gramatyczny, który prymarnie występuje w funkcji podmiotu, sekundarnie także w innych funkcjach (orzecznika, apozycji).
Quotations
Liczba pojedyncza.
Nom. ja,
Gen. mnie,
Dat. mnie albo mi,
Acc. mnie albo mię,
Voc. o ja!
Abl. ze mną,
Loc. we mnie.
Liczba pojedyncza.
N. On,
G. onego, niego, jego, go [...].
Dla inszych zaś jak Nominativus.